طي جنگ جهاني دوم، هنگامي که در دسامبر 1937 ارتش ژاپن «نانجينگ»، پايتخت چين در آن زمان را اشغال کرد، سربازان متجاوز هزار و سيصد سرباز و شهروند عادي چيني را در دروازه تايپنگ گردهم آوردند و همه آنها را به قتل رساندند.ابتدا از مين هاي زميني استفاده شد و سپس روي زخمي ها نفت پاشيده شد، آنهايي که از آتش جان به در بردند نيز با سرنيزه و قنداق تفنگ هاي سربازان ارتش ژاپن کشته شدند.اين تنها بخشي از قتل عامي است که طي 6 هفته امپراتوري جنايت و وحشت ژاپني ها در چين، به مرگ ده ها هزار نفر از مردم چين انجاميد. يک روز پيش از هفتادمين سالگرد اين فاجعه گروه کوچکي از بازماندگان آن و ساير شهروندان براي اداي احترام به درگذشتگان در دروازه تايپنگ گردهم آمدند. اين تنها يکي از يادبودهايي است که براي آن حادثه خونين در چين برگزار مي شود: يادبودهايي که در همه آنها رگه هايي از خشم و کينه نسبت به جنايات ارتش ژاپن طي جنگ جهاني دوم در چين ديده مي شود. عامل اصلي شناخته شدن اين حادثه و مطرح شدن آن در اذهان عمومي، کنجکاوي معلمي ژاپني به نام تاماکي ماتسوکا بود که مي خواست از اين حادثه بيشتر بداند.
او به همراه چند نفر ديگر از طريق مصاحبه هاي تلفني از سربازان قديمي که در هنگام حمله به «نانجينگ» در ارتش ژاپن خدمت مي کردند خواست که اطلاعاتشان را در اختيار افکار عمومي بگذارند. اين گروه با بيش از 200 سرباز مصاحبه کرد و در 1997 توانست با اطلاعاتي که گردآورده بود دريابد که دقيقاً کدام بخش و گروه از ارتش مسوول و اجراکننده اين قتل عام بوده است. اين زن ژاپني داستان يافته هاي خود را در مراسم يادبود اخير نيز براي حاضران تعريف و آرزو کرد جوانان هرگز فراموش نکنند در «نانجينگ» چه اتفاقي افتاد. البته بسيار بعيد است که کسي اين بخش از تاريخ را فراموش کند. جنايات ژاپني ها در جنگ با چين طي جنگ جهاني دوم براي دانش آموزان در چين روايت مي شود و کمتر دانش آموزي است که در مورد آن نداند.
شاهدان حادثه معتقدند 250 تا 300 هزار نفر طي اين تجاوز کشته شدند و به بيش از 20 هزار زن تعرض شد، اما به رغم اين موضوع و پذيرش واقعيت داشتن اين حادثه توسط دولت ژاپن، برخي معتقدند اين داستان سنديت تاريخي ندارد و ساخته و پرداخته چيني هاست. برخي ديگر نيز معتقدند رقم 300 هزار کشته اغراق آميز است و حادثه با بزرگ نمايي منعکس شده است. اين عقيده با مخالفت شديد بسياري از مردم چين روبه رو است: مردمي که احساسات ضدژاپني در آنها کماکان به قوت خود باقي است. با وجود آنکه دو کشور ژاپن و چين به لحاظ اقتصادي شرکاي نزديکي محسوب مي شوند نوع رفتار و منشي که دولت ژاپن نسبت به جنگ جهاني دوم در پيش مي گيرد، با عکس العمل هاي مختلفي از جانب دولت چين منعکس مي شود. اداي احترام نخست وزير پيشين ژاپن جونيچيرو کويزومي به مقبره جنايتکاران جنگي باعث برانگيختن خشم چيني ها و تيره و تار شدن روابط دو کشور به مدت چندين سال شد و تنها هنگامي اين روابط بهبود يافت که در سال 2006 نخست وزير شينزو آبه، جانشين کويزومي در مراسم اداي احترام به اين افراد حاضر نشد و به فرستادن دسته گلي اکتفا کرد.در مجموع در جامعه چيني احساسات ضدژاپني شديدي وجود دارد. در سال 2005 راهپيمايي هايي در چند شهر بزرگ چين برپا شد که در آن به محتواي کتب درسي ژاپني اعتراض شده بود. چيني ها مدعي بودند که متن اطلاعات اين کتاب ها درصدد است سابقه جنايات ژاپني ها طي جنگ جهاني را از اذهان پاک کند. مي توان مطمئن بود دست کم تا زماني که بازماندگان اين حادثه مانند «زيانگ يوان سونگ» زنده هستند نمي توان با نوشته هاي کتاب هاي درسي اين فاجعه را به فراموشي سپرد. يوان سونگ که در حال حاضر 80 سال دارد، در زمان فاجعه پسري 10ساله بود که برادر 25 ساله اش طي آن کشتار به قتل رسيد. او تعريف مي کند که چگونه در ميان انبوه اجساد سوخته به دنبال جسد برادر خود مي گشته است و با خشم مي افزايد: «تاريخ را هرگز نمي توان فراموش کرد: هرگز.»
منبع:بي بي سي
:: موضوعات مرتبط:
,
,
:: برچسب‌ها:
"جنايت" ,
:: بازدید از این مطلب : 1084
|
امتیاز مطلب : 0
|
تعداد امتیازدهندگان : 0
|
مجموع امتیاز : 0
عضو شوید
عضویت سریع
آمار
وب سایت:
آمار مطالب
آمار بازدید
