در فروردين ماه 1359 شش مرد عرب تبار با تابعيت ايراني، سوري و عراقي از بغداد رهسپار لندن شدند. آنها پيش از اين تحت نظارت يك افسر بعثي به نام سامي محمدعلي كه بعدها در رابطه با اقدامات تروريستي سازمان جورج حبش و به اتهام قتل نماينده الفتح در لندن تحت تعقيب قرار گرفت، در زمين تمرين تيراندازي سازمان جورج حبش در حومه بغداد تمرين كرده بودند. سامي محمد علي در لندن به آنها پيوست و همان اسلحه ها را كه از طريق پست سياسي سفارت عراق به لندن آورده شده بود، در اختيار آنها گذاشت تا پس از بررسي نقشه سفارت ايران، حمله به سفارت را آغاز كنند.
اعضاي گروه، اگرچه خود را مسلمان معرفي مي كردند اما در طول اقامتشان در لندن دوبار مجبور به تغيير خانه خود مي شوند، زيرا مشروب خواري و رفت و آمد زن هاي بدكاره به محل اقامت آنها موجبات زحمت همسايه ها را فراهم كرده بود.
مطابق قرار قبلي رأس ساعت 11 صبح روز 10 ارديبهشت 1359 با حمله به ساختمان اصلي سفارت ايران در محله پرنسس گيت لندن، پليس انگليسي سفارت را خلع سلاح كرده و وارد ساختمان مي شوند. پليس در اثر شكستن شيشه در سفارت از ناحيه صورت به طور سطحي زخمي مي شود. مردان مسلح با ورود به سفارت، 26 نفر را به مدت شش روز به گروگان مي گيرند.
از اين 26 نفر، 17 نفر كارمندان سفارت، هشت نفر ايراني و خارجي مراجعه كننده به سفارت و يك نفر مأمور نگهبان سفارت بودند. اشغال سفارت ايران در لندن پنج روز پس از شكست حمله نظامي امريكا در صحراي طبس رخ داد و خبرگزاري تاس و روزنامه پراودا بر اين عقيده بودند كه اين اقدام از سوي امريكا و انگليس است كه براي تحت فشار قرار دادن ايران و آزادي گروگان هاي امريكايي در تهران اجرا شده است.
اشغال سفارت ايران در حالي رخ داد كه در پي تهديد هاي مكرر قبلي از ناحيه بعثي ها و حمله ناموفق چند روز قبل به سفارت ايران در بيروت، كاردار سفارت ايران دكتر غلامعلي افروز در نامه اي رسمي خطاب به شاخه ضد تروريست پليس لندن، تقاضاي حفاظت بيشتر از سفارتخانه را اعلام كرده بود و روز قبل از حمله، پليس لندن در نامه اي رسمي در اين مورد قول اطمينان بخش داده بود.
دو خبرنگار انگليسي شبكه بي.بي.سي كه بين گروگان ها هستند تقاضاي اشغالگران را به بيرون مخابره مي كنند. اشغالگران خواهان آزادي 91 زنداني سياسي در عربستان هستند و نيز عزل سيد احمد مدني استاندار خوزستان و يك هواپيما براي خروج سالم از انگليس.
وزير خارجه ايران با درخواست گروگان گيرها مخالفت مي كند. دانشجويان ايراني مقيم لندن روبروي ساختمان سفارت تظاهرات و اعتصاب مي كنند و خواهان تعويض خود با گروگان ها هستند. دانشجويان با راست هاي افراطي لندن و نيروهاي پليس درگير مي شوند.
در درون سفارت، كادر اداري سابق رويه محافظه كارانه اي بر مي گزيند اما نيروهاي جديد و جوان انقلابي به ويژه شهيد علي اكبر صمدزاده با اشغالگران درگير مي شود و در برابر توهين آنان به امام خميني- به همراه دكتر افروز كاردار سفارت- مقاومت مي كند.
از سوي ديگر، دولت انگليس كه خود درگير جريان هاي تجزيه طلب يا استقلال طلب ايرلندي است، مايل نيست كه اين گروگانگيري بهخوبي پايان يابد و از سوي ديگر مايل است پيامي به ايران بدهد كه رويه خود را در قبال گروگان هاي امريكايي تغيير دهد. جلسه اي به نام كميته كبري با رياست وزير كشور انگليس تشكيل مي شود تا اقدام لازم را بررسي و اجرا كند.
با گذشت زمان و خودداري ايران از پذيرش تقاضاي اشغالگران و مقاومت دروني گروگان هايي نظير شهيد لواساني و دكتر افروز، گروگان گيران تقاضاي خود را به مذاكره با سه سفير عرب (از كشورهاي عراق، اردن، ليبي يا سوريه) كاهش مي دهند و سپس به ديدار با حتي يك ديپلمات عرب نيز راضي مي شوند تا پس از آن، اسلحه ها را زمين نهاده و تسليم شوند. اما كميته كبري به دلايلي از پذيرش اين شرط نيز خودداري مي كند و به نيروهاي SAS يا نيروهاي خدمات ويژه هوايي ارتش انگليس آماده باش مي دهد. اين، اولين مأموريت اين نيروهاي سيار خشن و فوق سريع در عمليات هاي پليسي درون مرزي انگليس است و دولت مايل است از آن براي مشروعيت بخشي به سركوب ايرلندي ها بهره برداري كند.
در حالي كه اشغالگران در پي وعده هاي مكرر پليس مبني بر ملاقات قريب الوقوع با ديپلمات هاي عرب، ضرب الاجل خود را براي انفجار ساختمان سفارت حداقل براي سه بار عقب انداخته اند، شرايط رواني شكننده اي بر ساكنان سفارت حاكم مي شود. پليس كه توصيه روان شناسان كارشناس عمليات هاي تروريستي را ناديده گرفته است، با افراط در تضييق اشغالگران، آنهارا ناگهان خشمگين مي سازد.
رهبران اشغالگران از ملاقات با ديپلمات هاي عربي نا اميد مي شوند، زيرا در كميته كبري به ديپلمات هاي عرب گفته مي شود كه تنها به عنوان طعمه مي توانند به ديدار هم تباران خود در سفارت ايران بروند و اين براي ديپلمات هاي عرب قابل قبول نيست.
اشغالگران پس از نا اميدي تهديد مي كنند كه هر نيم ساعت يكي از گروگان ها را خواهند كشت. اولين انتخاب آنها شهيد دكتر عباس لواساني است كه خود را به جاي دكتر عزتي استاد فلسفه و رايزن مسن فرهنگي ايران كانديداي اين امر كرده است، چرا كه دكتر عزتي از ترس تهديد اشغالگران دچار حمله عصبي شده است.
اشغالگران، دكتر لواساني دانشجوي ايراني را كه مشتاقانه و با يك پنجم حقوق تخصصي خود در بخش مطبوعاتي سفارت مشغول به كار شده است، به ضرب سه گلوله مي كشند و جسد او را به بيرون پرتاب مي كنند.
پليس كه اقدامات خود را شكست خورده مي يابد، دستور آغاز حمله كماندوهاي SAS را صادر مي كند. كماندوها با ايجاد انفجارهاي متعدد و استفاده از نارنجك هاي آتش زا، دودزا و گلوله هاي اشك آور از چند نقطه وارد ساختمان مي شوند و تمام اشغالگران حتي سه تن از آنها را كه آشكارا تسليم شده اند، مي كشند. دو تن از اشغالگران در آخرين لحظات خود را به اتاق گروگان هاي مرد مي رسانند و آنها را به رگبار مي بندند كه در اين ميان سه تن به نام هاي دكتر افروز، دكتر عزتي و مهندس صمدزاده زخمي مي شوند. گفتني است شهيد صمدزاده در شرف ازدواج با يك دختر انگليسي تازه مسلمان شده بود و در اداره مطبوعات سفارت كار مي كرد.
تنها اشغالگر بازمانده، شخصي است به نام علي كه در ميان گروگان ها دراز كشيده و پنهان مي شود. پليس، صمدزاده را به جاي علي مي گيرد و از كشته شدن همه تروريست ها اطمينان حاصل مي كند.
در اين ميان، به دليل اقدام كماندوهاي SAS در خلاص كردن تروريست هاي زخمي احتمال قتل شهيد صمدزاده به دست پليس انگليس وجود دارد. گفتني است جسد شهيد صمدزاده مدت سه شبانه روز در محل سفارت- به همراه جسد دو تروريست ديگر- باقي مي ماند و در آتش سوزي بعدي سفارت و ريزش سقف آسيب زيادي مي بيند، مضافاً اين كه كالبد شكافي لازم براي تشخيص علت مرگ انجام نمي شود. دو زخمي ايراني در بيمارستان مورد عمل جراحي قرار گرفته و مداوا مي شوند. دكتر افروز هم اكنون در تهران مديريت نشريه تخصصي پيوند- پيرامون روانشناسي كودك و نوجوان- را برعهده دارد و دكتر عزتي استاد فلسفه اسلامي در انگليس است.
تروريست نجات يافته علي رغم تقاضاي دولت ايران براي استرداد وي، در لندن محاكمه و محبوس مي شود. عده اي از دانشجويان ايراني كه بعدها به دليل تظاهرات اعتراض آميز در برابر سفارت امريكا در لندن بازداشت شده بودند، در بند سياسي با علي گفت وگو كرده اند. اظهارات بعدي علي در دادگاه و مصاحبه هاي مطبوعاتي، يكسره تناقض و درهم گويي است و بر ابهامهاي پرونده مي افزايد.
تحقيقات پليس آشكار ساخت كه تجهيز و تسليح مردان اشغالگر توسط سفارت عراق در لندن صورت گرفته است. تلاش پليس براي يافتن سامي محمد علي بي نتيجه ماند.
دولت انگليس كوشش رسانه اي و ديپلماتيك گسترده اي را براي سوءاستفاده از اين واقعه ترتيب داد تا با فضاسازي، ايران را وادار به آزادسازي متقابل گروگان هاي امريكايي كند.
برداشت كوتاه
اسامي كارمندان رسمي و محلي سفارت به هنگام حادثه و گروگانگيري سفارت كشورمان در لندن كه در ساعت 11:30 صبح 30 آوريل 1980 با حمله شش تروريست آغاز و در شش روز بعد در بعدازظهر 5 مه 1980 خاتمه يافت، به شرح زير است:
الف- كارمندان رسمي
1- آقاي دكتر غلامعلي افروز، كاردار سفارت
2- علي عزتي، بخش فرهنگي- مطبوعاتي
3- خانم فريدا مظفريان، دبير سوم سفارت (بازنشسته شده اند)
4- آقاي تقي كجوري، مسئول مالي- اداري
5- محمد محب، مسئول مالي- اداري (بازخريد شده و احتمالاً مقيم امريكا مي باشند)
6- عيسي نقي زاده اردبيلي دبير دوم وقت نمايندگي و بازنشسته
7- ابوطالب شاهوردي مقدم، مسئول رمز و مخابرات (بازنشسته)
ب- كارمندان محلي
8- خانم هاشميان، عضو محلي نمايندگي (بخش مطبوعاتي)
9- خانم زمرديان، كارمند محلي (بخش مطبوعاتي)
10- رويا كاغذچي، (منشي كاردار) بزرگ شده انگليس و فرانسه، داراي پدر و مادر ايراني
11- آقاي احمد دادگر، (بخش پزشكي)
12- خانم صناعي، (منشي بخش اداري، مالي)
13- مرحوم لواساني، (بخش فرهنگي، مطبوعاتي)
14- مرحوم صمدزاده، (بخش فرهنگي، مطبوعاتي)
15- خانم برومند، (ماشين نويس، مركز تلفن نمايندگي)
16- آقاي فلاحي، (اطلاعات، انتظامات در ورودي نمايندگي)
17- رونالد موريس (راننده رئيس نمايندگي و متصدي امور پستي و تداركات، ايشان تبعه انگليس بود)
ج- اسامي ديگر گروگان هاي ايراني و غيرايراني سفارت كه در آن زمان در سفارت حضور داشتند:
18- مصطفي كركوتي، خبرنگار نشريه لبناني السفير در لندن (سوري الاصل، نامبرده فردي مشكوك و تروريست ها در مواقعي با وي مشورت مي نمودند. شب بعد از حمله وي را فراري دادند)
19- علي گل، افغاني متقاضي اخذ رواديد ايران
20- دو تن از خبرنگاران و صدابرداران بي بي سي
21- پليس انگليسي محافظ در ورودي نمايندگي (وي تا پايان جريان مسلح بود. آن روز نوبت ايشان نبوده و فرد ديگري مي بايست كشيك مي شده است. وي مي بايست بيرون در مي ايستاد).
22- آقاي حيدرخباز، خبرنگار موقت روزنامه كيهان در لندن (دانشجو)
23- آقاي طباطبايي، كارمند بانك مركزي ايراني (اعزامي به ميدلند بانك انگليس جهت طي دوره، وي آن روز براي دريافت پرچم به سفارت مراجعه كرده بود)
24- آقاي مه نورد، راننده اتوبوس (براي معالجه بيماري خود به لندن آمده بود و قصد داشت آدرس مطب يك پزشك را بگيرد)
25- آقاي فاروقي، مسئول يك نشريه چاپ انگليس (پاكستاني تبعه انگليس، احتمالاً براي رواديد و صحبت با دكتر عزتي به سفارت آمده بود)
روايت مكتوب دكتر غلامعلي افروز
از مدت ها قبل احتمال هرگونه حادثه ناجوانمردانه و انتقامي عليه نمايندگي جمهوري اسلامي ايران در لندن و كاردار سفارت روز به روز بيشتر مي شد. تا حد امكان، جوانب احتياط را رعايت كرده و اقدامات لازم در جهت امنيت نه تنها سفارت جمهوري اسلامي ايران بلكه كليه سازمان هاي ايراني نيز از قبيل دفتر هما و بانكها و غيره معمول شده بود. از آنجايي كه حمل هرگونه سلاح توسط كارمندان سفارت و همين گماردن نگهبان مسلح از طرف كاردار سفارت جهت امنيت و حراست بيشتر مطابق مقررات انگليس ممنوع بوده و در درخواست هاي نمايندگي از مقامات محلي در اين رابطه همواره پاسخ منفي بوده است. در چند ماه گذشته به كرات موضوع امنيت هر چه بيشتر سفارت و شعب وابسته با مقامات وزارت امور خارجه و همچنين پليس ويژه سياسي مطرح و گوشزد شده است كه البته جز گماردن يك نفر پليس كه به طور دائم در مقابل در ورودي سفارت نگهباني مي دهد، اقدام خاصي به ويژه براي امنيت كارمندان و كاردار سفارت معمول نشده است.
البته ناگفته نماند در مورد غالب سفارتخانه ها شيوه حمايت دولت و پليس انگليس همين گونه است. پس از دريافت تلگراف مجدد وزارت متبوع مبني بر دقت بيشتر در امر امنيت نمايندگي ضمن ملاقات با رئيس پليس سياسي در روز 25 آوريل تقاضاي ديگري به صورت كتبي و توسط يكي از كارمندان مستقيماً تحويل مقامات مربوطه شد كه خوشبختانه پاسخ نامه مذكور كه در تاريخ 29 آوريل ارسال گرديده و در آن قول هوشياري و حمايت بيشتري از سفارت و كارمندان آن داده شده است، به ضميمه تقديم مي شود.
روز چهارشنبه 30 آوريل مطابق معمول يك نفر پليس مسلح مقابل در ايستاده و مسئول نگهباني و اطلاعات مسافران نيز مشغول انجام وظيفه بود. اينجانب نيز مطابق معمول در محل كارخود مشغول بودم. حدود ساعت 11:30 صداي شليك گلوله از طبقه هم كف را شنيده و گويا تلاش اينجانب جهت اطلاع بيشتر پليس و گريز از واقعه مؤثر واقع نشده و تروريست ها در مقابل اتاق اينجانب حاضر مي شوند. البته هنوز كاملاً خود نمي دانم كه چه اتفاقي در اتاق اينجانب رخ داده كه حداقل تا آخر شب روز چهارشنبه كه تا با مقام وزير خارجه صحبت تلفني كردم، بيهوش بودم.
تروريست ها كه پس از پياده شدن از اتومبيل مترصد شده و به مقابل سفارت مي آيند. وقتي كه يكي از مراجعين سفارت در حال خارج شدن بوده است، به محض خروج و بازشدن در يكي از تروريست ها از فرصت استفاده كرده و از بسته شدن مجدد در جلوگيري كرده و اولين گلوله را شليك مي كند كه با شليك شيشه در ورودي و پاشيدن آن بر روي پليس و شليك گلوله اي ديگر، مسئول اطلاعات را به تسليم واداشته و وارد ساختمان مي شوند.
تعداد تروريست ها به مشاهده شخصي شش نفر بوده كه زبان اصلي آنها عربي بوده و غالباً به فارسي نيز به راحتي صحبت مي كردند. اگر چه دو نفر از آنها به سختي مي توانستند به فارسي صحبت كنند. رهبر گروه داراي يك مسلسل يوزي، يك كلت كمري، معاون و مشاور رهبر گروه داراي يك مسلسل يوزي و سه نفر ديگر داراي يك كلت هفت تير و دو نفرشان مسلح به نارنجك دستي و يك نفر نيز داراي رولور (شش تير) و يك نارنجك دستي.
خواسته اصلي گروه، آزادي 91 نفر از زندانيان اعضاي "سازمان سياسي خلق عرب در عربستان" (خوزستان) بود كه البته پس از تبليغات انجام شده، خواسته بعدي و نهايي ايشان مذاكره با سفراي عرب (الجزاير- اردن- عراق) بيشتر براي آزادي بي قيد و شرط خودشان با همراه بردن گروگان ها به كشور ديگر (كه يقيناً عراق) بود.
روز پنجشنبه به گروه پيشنهاد كردم كه مي توانند مرا تا لحظه آخر همراه داشته، در لندن يا در هر كجاي ديگر بكشند و كليه گروگان ها را كه برايشان و به قول خودشان علي السويه بوده است، آزاد كنند كه جز شليك يك گلوله به سقف (به طرف اينجانب) پاسخي شنيده نشد. همانطوري كه اشاره شد، از روز سوم گروگانگيري اهم فعاليت و اميد گروه ، رهايي خودشان از معركه بود كه دولت و پليس انگليس به اين امر تمايل نشان نمي داد و نداد و مذاكره با سفراي عرب نيز كه گويا در اين رابطه برقرار مي شد، عملي نشد.
هيچ كدام از گروگان ها خواسته اول گروه را منطقي ندانسته و تسليم آن نشدند. يأس گروه از برآورده نشدن خواسته هاي خود موجب شد كه به ما (گروگان ها) فشار آورند كه خود كاري براي خودمان بكنيم و ما در اين رابطه، سه اطلاعيه به فارسي و انگليسي كه در دست پليس اسكاتلنديار موجود است، صادر كرديم. در هر سه مورد، قبل از عنوان كردن هر مطلبي نوشته شد كه براي اين كه امپرياليسم جهاني به سركردگي امريكا (البته به كلمه امريكا حساسيت نشان داده و خواستند حذف كنيم كه در دو بيانيه اولي حذف و در بيانيه سومي قيد شد) از وضعيت ما گروگانها براي بيشتر مقاصد شوم خود بهره برداري و تبليغات كند، چند نكته را يادآور شديم كه ما جاسوس نبوده و خيانتي را مرتكب نشده ايم و گروه تا اين لحظه با ما رفتار خوبي داشته و خواسته آنها قابل رسيدگي است.
البته قبلاً ضمن صحبت و بحث با گروه متذكر شده بوديم كه در جريان انقلاب تعداد زيادي از افراد سلاح به دست آوردند و در مواردي، چند برابر بيشتر مقاصد خود اقدام به گروگان گيري از استاندار و شهردار و وزير و نماينده و غيره كردند كه بالطبع شوراي انقلاب و دولت هرگز نمي توانست در برابر اين گونه رفتار تسليم شده و پاسخ مثبت بدهد. لذا براي آنها، اينجانب روشن كردم كه امكان تسليم دولت جمهوري اسلامي در مقابل خواست آنها با اين روش مسلحانه و گروگان ها وجود ندارد. در واقع، آب پاكي روي دستشان ريخته شده و خود گروه نيز كم و بيش به واقعيت امر مذكور واقف شده بودند (و يا بودند). لذا همانطوري كه رهبر رفت، پس از تبليغات انجام شده آنچه مراد گروه بود، رهايي از مهلكه اي بود كه خود به وجود آورده بودند. تا ظهر شنبه، گروه ممانعتي از برقراري نماز جماعت ما نمي كردند اما پس از برگزاري نماز جماعت روز شنبه و منقلب شدن حتي دو نفر از تروريست ها و تقويت روحيه گروگان ها، رهبر گروه برگزاري نماز جماعت را ممنوع اعلام كرد.
تا روز شنبه، گفت وگو هاي بسياري انجام گرفته بود و گروه مسلح آرمان ها و تبليغات خود را براي ما بيان داشته بودند؛ سخن از عربستان (خوزستان) و آزادي و خودمختاري خلق عرب و... و نارضايتي از مسئولان امور به ويژه استاندار قبلي و تني چند از روحانيون و غيره.
روز شنبه عصر پس از اجازه گروه و اسكورت گروه كه اينجانب به دستشويي رفته، مشاهده كردم كه گروه شعارهاي فراواني به ديوارهاي سفارت نوشته اند، شعارها عليه مقامات مملكتي و برخي از روحانيون آغاز شده بود كه در دو مورد شعار عليه رهبر انقلاب امام خميني مشاهده كردم. با مشاهده اين صحنه به عنوان نماينده ملت ايران در لندن و در خانه ملت مسلمان و قهرمان ايران سخت منقلب شده و اولين اعتراض را به سه نفر از اعضاي گروه در مقابل دستشويي و راهرو و در ورودي اتاق محبسه گروگان ها اعلام كردم كه كار ناشايستي كرده و توهين به رهبر امت مسلمان جهان كرده اند كه با ادعاي گاه به گاه مسلماني خود تناقض دارد.
سه نفر مذكور اعتراض را پذيرفته و گفتند كه اشتباه شده و قرار شد كه از رهبر گروه سؤال شود. به اتاق وارد شده و موضوع را مطرح كردم و به همراهان اعلام كردم كه اگر در مقابل استناد و توهين گروه به فلان استاندار و فلان حاكم شرع سكوت كرديم، در مقابل توهين به رهبر انقلاب در خانه ملت ايران سكوت را سزاوار نمي دانم و لذا برخاسته و رهبر گروه را خواستم كه اعتراض خود را اعلان كنم. در اين هنگام شهيد لواساني با صداي بلند به حمايت از نظر اينجانب برخاست و ضمن محكوم كردن عمل گروه، آنان را دشمنان امت اسلام ناميد كه بالطبع موجب برانگيخته شدن رهبر به ويژه معاون و مشاور نامبرده (فيض) و حمله آنها بامسلسل به اتاق شد كه با ميانجيگري تني چند از گروگان ها به ويژه انگليسي ها و شخص عرب زبان سوري (مصطفي) موضوع خاتمه يافت و مجدداً سكوت همه جا را فرا گرفت.
در اين هنگام فيض وارد شده و روي ديوار اتاق مقابل شعار توهين آميزي عليه امام مي نويسد كه فقط شهيد لواساني و بنده به هم نگاه كرده و تبسم مي كنيم كه گروه دانست كه ما از نظر ايدئولوژيكي تسليم نشده ايم و نخواهيم شد و بنده به گروگان هاي همراه اعلام كردم كه اين نوشته اخير شعار پيروزي ما و نابودي دشمن است.
از اين لحظه تا بعد از ظهر دوشنبه جز سكوت و وحشت چيزي مطرح نبود و گروه دو ساعت ضرب الاجل گذاشته و منتظر فرجي از بيرون (از وزارت خارجه و پليس و خلاصه رهايي خود) بود. بعد از ظهر دوشنبه پس از گذشت ضرب الاجل، برادر لواساني را به پائين احضار كردند. برادر لواساني كه تا حدي عربي مي دانست، هنگام ترك اتاق گفت كه گروه قصد تهديد دارد نه كشتن و لذا پس از چند دقيقه صداي شليك سه تير از طبقه اول به گوش رسيد كه تقريباً اكثراً اعتقاد داشتند، به هوا شليك شده است.
رهبر گروه به اتاق آمد و گفت تا 45 دقيقه ديگر اگر پاسخي از دولت انگليس مبني بر آمادگي و زمان مذاكره با شوراي عرب تعيين نشود، نفر دوم را خواهيم كشت. در اين موقع يكي از انگليسي ها گفت اگر واقعاً كشتيد، هدف تان را كه براي خودتان مقدس است، خراب كرديد كه رهبر گروه گفت بله كه كشتيم و راديو اعلان خواهد كرد. سپس به يكي از گروگان ها به نام ريس كه از كاركنان بود، گفت بيا پائين و به پليس و خبرنگار بي.بي.سي بگو كه ما يكي را كشتيم و نفر بعدي را تا 45 دقيقه ديگر اگر پاسخ نگويند، خواهيم كشت. او نيز پائين رفت و اعلام كرد. اما اخبار كه شروع شد، مطلبي در مورد كشته شدن يك نفر بيرون انتقال داده شديم كه البته بنده را با صورت خون آلود و با يك پا كشان كشان و به صورت پرتاب كنان به بيرون انداختند. شهيد صمدزاده تصور مي كنم همزمان با اصابت اولين تير به من مورد اصابت گلوله دشمن (تروريست ها) قرار گرفته بود كه احتمالاً به خاطر خون ريزي و ضعف نامبرده و نرساندن به موقع به بيمارستان به شهادت رسيد كه در نتيجه، در واقعه سفارت دو نفر شهيد شدند (لواساني و صمدزاده) و دو نفر مجروح احمد دادگر و اينجانب كه به بيمارستان انتقال داده شده بوديم.
آنچه كه براي اينجانب مسلم شده بود، گروه بعثي بوده و به حمايت دولت عراق با همكاري سفير عراق در لندن طرح توطئه و اقدام به گروگان گرفتن اعضاي سفارت كرده بود. بعثي بودن تروريست ها از اوان شروع گروگان گيري مشخص شده بود. روز سوم (جمعه) يكي از اعضاي گروه خطاب به من گفت خوب مصاحبه كرده و در تلويزيون صحبت مي كني، در پاسخ اينجانب كي و كجا و چه موضوعي (و با توجه به اين كه نامبرده اصولاً انگليسي بلد نبوده) نامبرده اشاره كرد وقتي كه گفتي دست امپرياليستي امريكاست كه از آستين صدام حسين بيرون مي آيد و در مقابل سؤالات بعدي اينجانب اين كه در كجا مشاهده نموده است چيزي نگفت و احتمالاً نوار مصاحبه را در جايي برايش نشان داده بودند. همچنين در بحثي كه رهبر گروه مي كرد و انتقاد از حكومت ايران و كشتار و زنداني نمودن خلق بي گناه كرد و عرب و غيره سؤال شد كه جرم 61 نفر زنداني شما چيست، پاسخ داد بي گناه هستند و جرمشان وطن پرستي است و خواستن آزادي و خود مختاري عربستان (خوزستان) و در مقابل سؤال بعدي اينجانب حداقل اتهام و برچسبي كه دولت به آنها زده است چه بوده است كه پاسخ گفت برچسب بعثي كه ديگر تقريباً بطور كامل براي بنده بويژه با تأكيدي كه بر حضور سفير عراق داشته مشخص شد كه گروه از عمال كم بهاي بعث آن رژيم سرسپرده و عامل امريكا است.
در هر حال موضوع ولواينكه دولت انگليس اگر اتفاق خونيني رخ نمي داد، بي تمايل نبود كه ادامه يابد، اگر چه گروه نجات مي توانستند لااقل دو نفر ديگر از تروريست ها را زنده دستگير كنند.
:: موضوعات مرتبط:
,
,
:: برچسب‌ها:
"جنایت" ,
:: بازدید از این مطلب : 717
|
امتیاز مطلب : 0
|
تعداد امتیازدهندگان : 0
|
مجموع امتیاز : 0
عضو شوید
عضویت سریع
آمار
وب سایت:
آمار مطالب
آمار بازدید
